Σάββατο 9 Μαρτίου 2013

ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ:’Τ΄ΑΓΝΑΝΤΕΜΑ ΚΑΙ ΦΟΝΙΣΣΑ’
‘’ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΗΣ ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ ’’

ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΘΗΤΩΝ Γ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ
    


 Ο κόσμος των διηγημάτων του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη παρουσιάζεται μελαγχολικός                και όχι ο κατάλληλος για να ζήσει μια γυναίκα. Οι καρδιές των γυναικών ήταν πάντα γεμάτες από πόνο και δυστυχία . Τα πρόσωπά τους ,το βλέμμα τους είναι γεμάτα με δάκρυα τα οποία δημιουργούν μια εικόνα απελπισίας , ένα πρόσωπο θλιμμένο έτοιμο να διαλυθεί σε χιλιάδες κομμάτια σαν ένα προσωπείο αρχαιοελληνικής τραγωδίας.
    Και στα δύο διηγήματα οι γυναίκες βρίσκονται σε τραγικές καταστάσεις και το μόνο που τους δίνει κουράγιο  είναι η ατράνταχτη πίστη τους και η αδιάλλακτη προσευχή τους. Στο διήγημα ‘’ Τ’αγνάντεμα ‘’ οι γραιές και οι νεαρές κοπέλες αποχαιρετούν τα αγαπημένα τους πρόσωπα με ελπίδα να ξαναδούν τα πρόσωπα των συζύγων και των παιδιών τους ξανά. Χαρακτηριστική φυσιογνωμία στο απόσπασμα είναι το πρόσωπο της γραιάς Μαλαμίτσας. Ως η ‘’αρχιστράτηγος’’ των υπόλοιπων διατάζει , επικρίνει ,προστάζει και  οργανώνει τις προετοιμασίες του αποχαιρετισμού. Όλες οι κοπέλες που ήταν συγκεντρωμένες στο εκκλησάκι της ‘’Κατευοδώτρας’’ βρίσκονται σε μια δεινή κατάσταση , καθώς  πρέπει να αποχαιρετήσουν τα αγαπημένα τους πρόσωπα και μπορεί να μην τα ξανασυναντήσουν ποτέ ξανά. Χαρακτηριστικό παράδειγμα γυναικείας μορφής είναι η γραιά Συρραχίννα. Είναι θλιμμένη , αποχαιρετά τον αγαπημένο της γιο και διηγείται την ιστορία της κακογραμμένης Φλανδρώς. Η Φλανδρώ αποτελεί μια γυναικεία μορφή η οποία  πέθανε περιμένοντας τον σύζυγό της . Το όνομά της αποτελεί στοιχείο τραγικής ειρωνείας αφού σημαίνει αυτή που αγαπάει τον άνδρα της( < φιλώ κ’ ανήρ) και ο σύζυγός της ήταν αυτός που την οδήγησε στο θάνατο. Γενικά στο Αγνάντεμα οι γυναικείες μορφές από την Μαλαμίτσα έως την Χατζηγιάννενα ζουν μέσα στη θλίψη και την αγωνία, την απογοήτευση και την ελπίδα ,το θάνατο και τη ζωή.
     Παρόμοιος  παρουσιάζεται και ο κόσμος στο διήγημα ‘Η Φόνισσα’. Η Φραγκογιαννώ παρουσιάζεται σκεπτόμενη και βρίσκεται σε ένα ηθικό δίλημμα : πρέπει τα κορίτσια να ζουν ή όχι ; Σκεπτόμενη τη ζωή της δίπλα στο τζάκι <<  συγκεφαλαιούσα όλην την ζωήν της, έβλεπεν ότι ποτέ δεν είχε κάμει άλλο τίποτε ειμή να υπηρετή τους άλλους. Όταν ήτο παιδίσκη, υπηρέτει τους γονείς της. Όταν υπανδρεύθη, έγινε σκλάβα του συζύγου της – και όμως, ως εκ του χαρακτήρος της και της αδυναμίας εκείνου, ήτο συγχρόνως και κηδεμών αυτού· όταν απέκτησε τέκνα, έγινε δούλα των τέκνων της· όταν τα τέκνα της απέκτησαν τέκνα, έγινε πάλιν δουλεύτρια των εγγόνων της.>>  αποφασίζει να σκοτώσει το μικρό της εγγονάκι ώστε να το λυτρώσει από τις κακουχίες της ζωής. Βρίσκεται σε μια τραγική κατάσταση και πεπεισμένη ότι αυτό που κάνει είναι το σωστό  αρχίζει τους κατά συρροή φόνους μικρών κοριτσιών νομίζοντας ότι έτσι τα βοηθάει να γλυτώσουν από τον σκληρό κόσμο.  Επηρεασμένη από την δική της  ζωή , γεμάτη με συναισθήματα μίσους για το γυναικείο φύλλο και την ίδια και πεπεισμένη ότι έχει να φέρει εις πέρας μια αποστολή σκοτώνει χωρίς δεύτερη σκέψη  οποιοδήποτε θηλυκό νεογνό και παιδί που συναντά.  Η κατάστασή της είναι τραγική. Είναι ψυχολογικά ασταθής και σε συνδυασμό με την πίεση της κοινωνίας τρελαίνεται και τυφλώνεται . Βλέπει μόνο κακό στα μάτια των γυναικών και είναι πεπεισμένη να εξαφανίσει το γυναικείο φύλλο. Το τραγικό της τέλος αποτελεί την τιμωρία της και η ύβρις της οδηγεί στη νέμεσις και τελικά στην κάθαρσις που επιτυγχάνεται με τον θάνατό της.



   Γενικά, ο κόσμος του Παπαδιαμάντη είναι ο πλέον άδικος για το θηλυκό γένος .  Καταργεί τις ελευθερίες των γυναικών ,τις κάνει να μισούν τον ίδιο τους των εαυτό. Βέβαια παντού παρατηρείται η ευθύνη της κοινωνίας και η θέληση ανατροπής του άδικου. Οι γυναίκες σύμφωνα με τον Παπαδιαμάντη αποτελούν σπουδαίες σύζυγοι  και μητέρες κάτι που έρχεται σε αντίθεση με τα πιστεύω της συντηρητικής κοινωνίας της Σκιάθου. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου