Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου 2012

ΘΑΝΑΤΙΚΗ ΠΟΙΝΗ - ΥΠΕΡ- ΚΑΤΑ

Σας παρουσιάζουμε μερικά επιχειρήματα υπέρ και κατά της θανατικής ποινής.

ΥΠΕΡ: 

  •  Απαλλαγή από τους χειρότερους εγκληματίες. Η κοινωνία είναι πιο ασφαλής και δίνεται ένα τέλος στα εγκλήματα που μπορεί να διαπραχθούν από τους εγκληματίες, είτε εντός φυλακής/ψυχιατρικού ιδρύματος, ή ακόμη και εκτός σε περίπτωση δραπέτευσης/αναστολής. Τα λεφτά τα οποία χρησιμοποιούνται για να συντηρούνται οι βιαστές και δολοφόνοι στη φυλακή μπορούν να αξιοποιηθούν πολύ καλύτερα. 
  •  Σε χώρες όπου επιβάλλεται η θανατική ποινή για τα χειρότερα εγκλήματα, έρευνες έχουν δείξει ότι τα ποσοστά εγκλημάτων πέφτουν κατακόρυφα.
  •  Όταν κάποιος σχεδιάζει να κάνει ένα έγκλημα, θα το σκέφτεται ξανά και ξανά, από τη στιγμή που ξέρει ότι θα πρέπει να το πληρώσει με τη ζωή του.
  •  Έρευνες έδειξαν ότι χώρες στις οποίες η θανατική ποινή είχε καταργηθεί, τα αμέσως επόμενα χρόνια, είχε αυξηθεί ο αριθμός εγκλημάτων. 
  • Αποδίδεται ένα είδος δικαιοσύνης για τις οικογένειές των θυμάτων, οι οποίες μπορεί να μην ξεπεράσουν ποτέ αυτό που συνέβηκε.
  •  Φυλακισμένοι οι οποίοι καταδικάζονται σε ισόβια, δεν θα σκοτώνουν στη φυλακή. Αυτή τη στιγμή όσοι έχουν καταδικαστεί ισόβια, διαπράττουν κάθε είδους έγκλημα εντός φυλακής, αφού το μόνο που μπορεί να τους επιβληθεί είναι να ξανακαταδικαστούν σε ισόβια… 
  •  Η επιστήμη και η τεχνολογία στις μέρες μας, είναι τόσο εξελιγμένες που μπορείς να αναλύσεις σκηνές εγκλήματος με πάσα ακρίβεια. Ιδιαίτερα η μέθοδος του DNA η οποία καθιστά το περιθώριο λάθους σε μηδενικά ποσοστά. Στις περιπτώσεις όπου δε χωράει αμφιβολία για το δράστη του εγκλήματος, πρέπει να τιμωρείται παραδειγματικά.

ΚΑΤΑ:


  •  Αθώοι άνθρωποι μπορεί να καταδικαστούν για ένα έγκλημα που δεν έχουν κάνει. Σε περιπτώσεις φόνου, μόνο ο δράστης και το θύμα ξέρουν τι έγινε. Σε περίπτωση αυτοάμυνας, εναπόκειται στους δικηγόρους να πείσουνε ότι ο ‘δραστης’ ήτανε σε αυτοάμυνα. 
  •  Η οικογένεια και τα οικεία πρόσωπα του δράστη, τα οποία δεν φταίνε σε τίποτα, περνάνε μια κόλαση απ τη στιγμή που κάποιος δικός τους καταδικάζεται σε θάνατο και πρέπει να το υποστούν. Δεν πέφτει πάντοτε το μήλο κάτω απ τη μηλιά και πολλοί γονείς δε φταίνε σε τίποτα αν το παιδί τους καταλήξει εγκληματίας. 
  •  Οι εγκληματίες είναι επίσης άνθρωποι οι οποίοι νιώθουν πόνο, φόβο και οι διάφορες περιπτώσεις πρέπει να αντιμετωπίζονται διαφορετικά. (Ένας κατά συρροή δολοφόνος, πρέπει να αντιμετωπιστεί αλλιώτικα σε σχέση με ένα 18χρονο ο οποίος διακινεί ναρκωτικά). 
  •  Δεν δίνεται η ευκαιρία στον εγκληματία να μετανοήσει και να αλλάξει.
  •  Η θανατική ποινή είναι αντίθετη με τα Ανθρώπινα δικαιώματα και κάθε φορά που κάποιος εκτελείται, τα δικαιώματα αυτά παραβιάζονται αφού όλες οι εκτελέσεις θεωρούνται ‘βάρβαρες’. 
  •  Η κοινωνία πρέπει να απομακρυνθεί από το ‘Οφθαλμόν αν τι Οφθαλμού’ και το να σκοτώσεις κάποιον ο οποίος σκότωσε, δεν δίνει το μήνυμα ότι το να σκοτώνεις είναι λάθος. Η θανατική ποινή δεν φέρνει πίσω τα θύματα και δεν ‘σβήνει’ το έγκλημα που διαπράχθηκε 
net.blogspot.com/2010/12/blog-post_8744.html#ixzz27xxxqWF1

Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2012




ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

Κυριακή 2 Σεπτεμβρίου 2012


ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΣ

ΒΙΤΣΕΝΤΣΟΣ ΚΟΡΝΑΡΟΣ


ΑΦΗΓΗΣΗ ΕΡΩΦΙΛΗΣ ΑΠΟ ΜΑΝΟ ΚΑΤΡΑΚΗ
ΑΦΗΓΗΣΗ ΤΗΣ ΕΡΩΦΙΛΗΣ ΑΠΟ ΤΗ ΛΥΔΙΑ ΚΟΝΙΟΡΔΟΥ

ΕΡΩΦΙΛΗ-ΥΠΟΘΕΣΗ

Κρητική λογοτεχνία 



Εισαγωγικά σχόλια
·         Κρήτη 1204 – 1669 Βενετοκρατία
·         Ακριτική ποίηση και ριζίτικα
·         Επίδραση της Δύσης, Ιταλία, Βενετία
·         Κρητικοί σπουδάζουν στο εξωτερικό μεταφέρουν το πνεύμα της Αναγέννησης

Βασικά γνωρίσματα
·         Γλώσσα απλή, λαϊκή
·         Ηρωισμός
·         Χρέος στην πατρίδα, θρησκεία, οικογένεια
·         Αγάπη για ελευθερία
·         Ο ιδανικός έρωτας και η γυναίκα
·         Ιπποτικό πνεύμα

·         Νεοελληνική συνείδηση


Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΧΟΡΤΑΤΣΗΣ



 Ο ποιητής Γεώργιος (Τζώρτζης) Χορτάτσης (“Τζώρτζη να πεις πως λέσινε, Χορτάτση τη γενιά μου”) γεννήθηκε στο Ρέθυμνο στα μέσα του 16ου αιώνα και πέθανε μετά το 1605. Ο Μαρίνος Τζάνες Μπουνιάλης στη “Φιλονικία του Χάνδακος και Ρεθέμνου” (1681) συγκαταλέγει και τον Γεώργιο Χορτάτση μεταξύ των εκλεκτών συμπατριωτών του που λάμπρυναν το Ρέθυμνο στα χρόνια της ελευθερίας και απαριθμεί τρία έμμετρα έργα του, όσα γνωρίζουμε και εμείς σήμερα: την ποιμενική κωμωδία “Πανώρια” (ή “Γύπαρης”), την κωμωδία “Κατσάραπος” (ή “Κατσούρμπος”) και την τραγωδία “Ερωφίλη”.
Ένα παιδί μου παλαιόν οπού ’θελα γεννήσει,
κ’ εκείνο με πολλήν τιμήν ήθελε με στολίσει,
Γεώργιον Χορτάκιον έκραζαν τ’ όνομά του
κ’ οι στίχοι του φημίζουνται και τα ποιήματά του,
κ’ έκαμε την Πανώριαν του με ζαχαρένια χείλη
μαζί με τον Κατσάραπον, την άξιαν Ερωφίλη

Η τραγωδία του Γεωργίου Χορτάτση «Ερωφίλη» αναγνωρίζεται, μαζί με τον «Ερωτόκριτο» του Βιτσέντζου Κορνάρου, σαν ένα απ' τα σημαντικότερα έργα του Κρητικού Θεάτρου. Ο Χορτάτσης έγραψε την “Ερωφίλη” λίγο μετά το 1595, γιατί στον Πρόλογο, δια στόματος του Χάρου, υπαινίσσεται τη φοβερή επιδημία πανούκλας που έπληξε την Κρήτη στα χρόνια 1592-1595.
ΕΡΩΦΙΛΗ Γ. ΧΟΡΤΑΤΣΗΣ
 (1600)

Η δράση τοποθετείται στη Μέμφιδα της Αιγύπτου, στο παλάτι του βασιλιά Φιλόγονου, που αναρριχήθηκε στο θρόνο δολοφονώντας τον αδελφό του και το φάντασμά του ζητά γδικιωμό. Η Ερωφίλη, κόρη του βασιλιά Φιλόγονου, είναι ερωτευμένη με τον Πανάρετο, νεαρό ευγενικής καταγωγής που έχουν μεγαλώσει μαζί. Οι δυο νέοι κρατούν τον έρωτά τους μυστικό. Ο βασιλιάς, θέλοντας να διασφαλίσει συμμαχία με κάποιον από τους εχθρούς του, αποφασίζει να τον παντρέψει με την κόρη του. Για τούτο, στέλνει, ως έμπιστό του, τον Πανάρετο με σκοπό να μεσολαβήσει στην Ερωφίλη για το γάμο. Η αγάπη των δύο νέων δεν μπορεί να μείνει πλέον κρυφή! Έξαλλος ο Φιλόγονος, όταν το ανακαλύπτει, σκοτώνει τον Πανάρετο οδηγώντας την Ερωφίλη στην αυτοκτονία. Τα αποτρόπαια εγκλήματά του όμως, δεν μένουν ατιμώρητα. Βρίσκει φριχτό θάνατο από τις κορασίδες του χορού κι έτσι αποδίδεται δικαιοσύνη.

ΝΟΗΜΑΤΙΚΑ ΚΕΝΤΡΑ 
 Η ομορφιά (κάλλος και ψυχική αρετή) Η ερωτική αφοσίωση των δύο αγαπημένων που επισφραγίζεται με όρκο. 
ΒΟΗΘΗΤΙΚΕΣ ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ 
® Στην Ερωφίλη συνδυάζεται το ερωτικό με το δραματικό συναίσθημα .Ποιά στοιχεία του δράματος επιβεβαιώνουν αυτή την άποψη; 
® Ποιες λέξεις του δράματος αποτελούν τον ερωτικό κώδικα της εποχής; 
® Ποιες δυνάμεις επικαλείται η Ερωφίλη ως εγγυητές της πιστότητας των λόγων της; Τι δηλώνουν αυτές οι επικλήσεις από την πλευρά της ηρωίδας; 
® Ποια είναι τα δύο διαφορετικά συναισθήματα που βιώνει ο Πανάρετος στη δεύτερη ενότητα(στιχ. 151- 158); 
® Ποια η σημασία του όρκου της Ερωφίλης στην τρίτη ενότητα(στιχ.159- 168) ; 
ΔΟΜΗ 
 Το απόσπασμα στηρίζεται στους εξής αντιθετικούς άξονες: έρωτας – θάνατος, ευτυχία- δυστυχία, χαρά- θλίψη, αμφιβολία- βεβαιότητα. Οι ενότητες είναι πέντε , όσες δηλαδή και οι φορές που η Ερωφίλη και ο Πανάρετος παίρνουν το λόγο στο απόσπασμα του δράματος 
ΓΛΩΣΣΑ 
Είναι η δημοτική με χρήση της κρητικής διαλέκτου και χαρακτηριστικό δείγμα της τις καταλήξεις του γ΄ πληθυντικού προσώπου π.χ σβήνουσι, μπορούσι κ.α.Προσοχή στον 15σύλλαβο στίχο με τη ζευγαρωτή ομοιοκαταληξία. 
ΥΦΟΣ 
Το ύφος είναι κυρίως δραματικό ,όπως είναι φυσικό λόγω του περιεχόμενου του δράματος. Παράλληλα είναι και θεατρικό κάτι που υποδηλώνουν οι διάλογοι, ο όρκος της Ερωφίλης αλλά και οι επικλήσεις της προς τη φύση . Τέλος, στα σημεία που εκφράζονται τα συναισθήματα των δύο νέων είναι μεικτό , δηλαδή λυρικό(συναισθήματα) και δραματικό (αγωνία για την τύχη του έρωτά τους) 
ΕΚΦΡΑΣΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ : Αντιθέσεις Μα γή όμορφη ΄μια γή άσκημη(149) · Μεταφορές ..σβήνουσι τη πρικιά μου(152) · Προσωποποιήσεις Έρωτα…..(163) Τον ουρανό…..ν΄αρματωθούν (168) @ Η πίστη και αφοσίωση μεταξύ των δύο νέων . @ Η δύναμη της αγάπης τους που δε λογαριάζει το θάνατο. ΒΙΩΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ Η επαφή μας με τα αγνά αισθήματα που βιώνουν οι δύο νέοι και η σύγκριση με τα σημερινά δεδομένα των διαφυλικών σχέσεων. Η βίωση της αγνής και της ανιδιοτελούς αγάπης. Οι σχέσεις δοκιμάζονται καθώς διέρχονται από πολλές δυσκολίες. 
 Ασκήσεις : Ποια χαρακτηριστικά της κρητικής λογοτεχνίας εντοπίζετε ανάμεσα στην Ερωφίλη και στο απόσπασμα από τον Ερωτόκριτο ;

ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΕΡΩΦΙΛΗΣ- ΠΑΝΑΡΕΤΟΥ

erofili synopsis - Μια παράσταση βασισμένη στο αριστούργημα του Γ. Χορτάτση
Μία παραγωγή της Εταιρείας Θεάτρου Χώρος σε συνεργασία με το Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου http://bit.ly/WMIw9P
από την Κυριακή 17 Φεβρουαρίου έως και την Κυριακή 17 Μαρτίου 2013

ΡΩΜΑΙΟΣ ΚΑΙ ΙΟΥΛΙΕΤΑ ΣΑΙΞΠΗΡ

Σάββατο 1 Σεπτεμβρίου 2012

ΣΧΗΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΠΟΙΗΜΑΤΟΣ

ΤΟΥ ΓΙΟΦΥΡΙΟΥ ΤΗΣ ΑΡΤΑΣ (παραλογή) ΔΗΜΟΤΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ (γενικά) Δημοτικά τραγούδια: · Δεν είναι ατομικά δημιουργήματα, αλλά έκφραση της λαϊκής ψυχής, οπότε και εκφράζουν τις βαθύτερες επιθυμίες, τους καημούς και το πνεύμα ενός λαού. · Είναι προφορικές δημιουργίες και μεταδίδονται από στόμα σε στόμα από τη μια γενιά στην άλλη. Για το λόγο αυτό δεν υπάρχει μόνο μία μορφή ενός δημοτικού τραγουδιού, αλλά πολλές μορφές (παραλλαγές), εφόσον αυτοί που το τραγουδούν το προσαρμόζουν στις ανάγκες τους. · Τα δημοτικά τραγούδια συνδέονται με τη μουσική και το χορό. · Έχουν ιαμβικό δεκαπεντασύλλαβο στίχο. Τα δημοτικά τραγούδια χωρίζονται σε τρία είδη: α) παραλογές β) ιστορικά (ακριτικά, κλέφτικα, ιστορικά, κλπ) γ) τραγούδια με κοινωνικό περιεχόμενο, αυτά δηλαδή που αναφέρονται σε διάφορες εκδηλώσεις της ζωής (της αγάπης, νυφιάτικα, νανουρίσματα, κάλαντα αποκριάς, της ξενιτιάς, της δουλειάς, μοιρολόγια, σατιρικά, κλπ) παραλλαγές / παραλογές παραλλαγές: οι διάφορες μορφές με τις οποίες διασώζεται ένα δημοτικό τραγούδι (πχ οι παραλλαγές «Του γιοφυριού της Άρτας») παραλογές: εκτενή αφηγηματικά τραγούδια που διηγούνται μια ιστορία και μοιάζουν με παραμύθια. Δεν εξυμνούν ηρωικά κατορθώματα, αλλά αφηγούνται τις δραματικές περιπέτειες της ανθρώπινης ζωής. Χαρακτηριστικά παραλογών: - Είναι εκτενή αφηγηματικά ποιήματα - Μοιάζουν με παραμύθια (έχουν πολλά παραμυθικά στοιχεία) - Δραματοποιημένη αφήγηση (δεν έχουμε διήγηση των γεγονότων, αλλά αναπαράστασή τους μέσα από α) ζωντανούς διαλόγους και β) γοργή δράση ΜΕΤΡΑ · Ιαμβικό μέτρο: υ – υ – υ – υ – υ – υ – υ – υ (το [υ] ισοδυναμεί με άτονη συλλαβή και το [–] με τονισμένη) πχ . Σα ρά / ντα πέ / ντε μά / στο ροι / κιε ξή / ντα μα / θη τά / δες υ – / υ – / υ – / υ – / υ – / υ – / υ – / υ ιαμβικός δεκαπεντασύλλαβος του δημοτικού τραγουδιού · Τροχαϊκό μέτρο: – υ – υ – υ – υ (εδώ η πρώτη συλλαβή είναι τονισμένη [-] και η δεύτερη άτονη [υ] ) πχ. Σε γνω / ρί ζω (α) / πό την / ό ψη - υ / – υ / – υ / – υ τροχαϊκός οχτασύλλαβος «Του γιοφυριού της Άρτας» ΘΕΜΑΤΑ - ΙΔΕΕΣ Θέμα: Η θυσία της νεαρής και όμορφης γυναίκας του Πρωτομάστορα προκειμένου να στερεωθεί το γεφύρι που χτίζει / Το στερέωμα, το «στοίχειωμα» του γεφυριού. Το χτίσιμο του γεφυριού - Είχε μεγάλη σημασία τις παλαιότερες εποχές και σηματοδοτούσε την προσπάθεια του ανθρώπου να τιθασεύσει τη φύση (ωστόσο κάποιες φορές η φύση εκδικείται). - Επειδή είναι σπουδαίο το έργο ,απαιτείται και μεγάλη θυσία και μάλιστα ένα σπουδαίο πρόσωπο, όπως ο Πρωτομάστορας, πρέπει να κάνει τη θυσία. Εδώ υπάρχουν στοιχεία-μνήμες του πανάρχαιου εθίμου των ανθρωποθυσιών. - Η γυναίκα του Πρωτομάστορα που θυσιάζεται γίνεται το καλό στοιχειό του γεφυριού. Δοξασία της «στοιχειώσεως»: σύμφωνα με τη δοξασία (=πίστη, αντίληψη) της στοιχειώσεως ή του «στοιχειώματος», δηλαδή της θυσίας ζώου ή ανθρώπου στα θεμέλια ενός οικοδομήματος για να στεριώσει, το θύμα γίνεται το καλό στοιχειό του οικοδομήματος και η ψυχή του με τις υπερφυσικές ικανότητες, όχι μόνο το στεριώνει, αλλά και το προφυλάσσει από κάθε κίνδυνο. Οι ψυχολογικές διακυμάνσεις (μεταπτώσεις) της Λυγερής · - αρχικά είναι ξένοιαστη και χαρούμενη. - ανυποψίαστη γι αυτό που πρόκειται να συμβεί. - αισθάνεται μεγάλη αγάπη για τον άντρα της και είναι πρόθυμη να τον βοηθήσει όπως μπορεί Þ θυσία της Λυγερής. Η Λυγερή δέχεται να κατεβεί στην καμάρα για να βρει το δαχτυλίδι και μόνο τότε συνειδητοποιεί την πρόθεση του Πρωτομάστορα να τη χτίσει μέσα στο γεφύρι για να στεριώσει. · - (μετά το χτίσιμο) νιώθει θυμό και οργή απέναντι στον Πρωτομάστορα που την ξεγέλασε. - νιώθει ακόμη λύπη, πίκρα, πόνο, απογοήτευση, αίσθημα προδοσίας. Þ κατάρα της Λυγερής «ως τρέμει το καρυόφυλλο, να τρέμει το γιοφύρι/ κι ως πέφτουν τα δεντρόφυλλα, να πέφτουν οι διαβάτες). · - αισθάνεται μεγάλη αγάπη για τον μονάκριβο αδερφό της (ισχυροί οι δεσμοί αίματος) - τελικά αποδέχεται τη Μοίρα της. κατάρα Þ ευχή της Λυγερής «Αν τρέμουν τ΄ άγρια βουνά, να τρέμει το γιοφύρι/ κι αν πέφτουν τ΄ άγρια πουλιά να πέφτουν οι διαβάτες». Το δίλημμα (οι εσωτερικές συγκρούσεις) του Πρωτομάστορα: - νιώθει μεγάλη αγάπη για τη γυναίκα του. -όταν μαθαίνει από το πουλί ότι ο μόνος τρόπος για να στεριώσει το γεφύρι είναι να στοιχειώσει τη γυναίκα του αισθάνεται θλίψη και πόνο, καταρρέει συναισθηματικά και ψυχικά (του θανάτου πέφτει). -προσπαθεί όσο περνάει από το χέρι του να αναβάλει ή να ματαιώσει το κακό (της παραγγέλλει να έρθει αργά). -αναγκάζεται να χρησιμοποιήσει δόλο προκειμένου να πείσει τη Λυγερή να κατεβεί στην καμάρα του γεφυριού. (η αγάπη για τη γυναίκα του λειτουργεί σε ατομικό επίπεδο). · ταυτόχρονα έχει έντονη την αίσθηση του χρέους, της ευθύνης, του καθήκοντος, απέναντι στους συνανθρώπους του, εφόσον αυτός είναι ο βασικός υπεύθυνος ενός πολύ σημαντικού έργου (η αίσθηση του χρέους λειτουργεί σε συλλογικό επίπεδο) . · νιώθει βίαιη σύγκρουση των δύο καθηκόντων. - στο τέλος όμως υποτάσσεται στη Μοίρα. - βάζει το συλλογικό / κοινωνικό χρέος πάνω από τα ατομικά του συναισθήματα. · Η σύγκρουση του Πρωτομάστορα είναι κατά βάση τραγική διότι συγκρούεται με δυνάμεις υπέρτερες (Μοίρα). Τραγικότητα επίσης στοιχειοθετείται και όταν ο άνθρωπος εμπλέκεται σε τρομερά διλήμματα και αδιέξοδα με επακόλουθο την ψυχική του οδύνη, την ενοχή, τη συντριβή ή τη λύτρωση. ΑΦΗΓΗΜΑΤΙΚΕΣ ΤΕΧΝΙΚΕΣ Χαρακτηριστικά δημοτικού τραγουδιού που υπάρχουν στο ποίημα: · ο στίχος του είναι ιαμβικός δεκαπεντασύλλαβος (η πρώτη συλλαβή άτονη και η δεύτερη τονισμένη) · επανάληψη λέξεων, φράσεων ακόμη και ολόκληρων στίχων. · στερεότυπες εκφράσεις που επαναλαμβάνονται. · υπερβολή (ο μεγάλος αριθμός των μαστόρων). · προσωποποίηση (το πουλί μιλά με ανθρώπινη φωνή). · μαγικά στοιχεία (το ανεξήγητο γκρέμισμα του γεφυριού, το πουλί που μιλά, το στοίχειωμα). · ο νόμος των τριών: (τρεις αδερφάδες/ αργά ντυθεί, αργά αλλαχτεί, αργά να πάει το γιόμα, κλπ) · λαϊκές δοξασίες: (το στοίχειωμα ανθρώπου για να στεριώσει το γεφύρι/ μια κατάρα δεν παίρνεται πίσω, μπορεί μόνο να τροποποιηθεί και από κατάρα να γίνει ευχή). · λόγος λιτός και πυκνός (έμφαση δίνεται στα ρήματα και τα ουσιαστικά). · ο στίχος – δίστιχο έχουν αυτοτέλεια (δεν υπάρχει διασκελισμός= ολοκλήρωση νοήματος στον επόμενο στίχο). · το «θέμα του αδύνατου». · «άσκοπα ερωτήματα». Μαγικά στοιχεία / στοιχεία παραμυθιού · το γκρέμισμα του γεφυριού χωρίς αιτία · η εμφάνιση του πουλιού που μιλά σαν άνθρωπος (δίνει λύση στον Πρωτομάστορα, μεταφέρει το μήνυμα στη Λυγερή) · το στοίχειωμα του γεφυριού · το δαχτυλίδι που είναι σύμβολο γάμου, ενότητας, αγάπης (το δαχτυλίδι εδώ είναι παραμυθικό στοιχείο, χωρίς όμως να έχει μαγική λειτουργία). Ο ρόλος του πουλιού - Προωθεί σημαντικά την εξέλιξη της δράσης: αρχικά επεμβαίνει και δίνει λύση στο έως τότε άλυτο πρόβλημα και στη συνέχεια παραλλάσσει-αντιστρέφει τα λόγια του Πρωτομάστορα προκειμένου να υλοποιηθεί η απαιτούμενη λύση - Είναι φορέας του υπερβατικού-του μεταφυσικο.ύ (δεν είναι ένα απλό ανθρώπινο ον – είναι πέρα και πάνω από τα ανθρώπινα) γι αυτό και η λύση που προτείνει έχει κύρος (παράβαλε την οιωνοσκοπία στην Αρχαία Ελλάδα). - Ταυτόχρονα λειτουργεί και ως η φωνή της Μοίρας. - Το πουλί που μιλά είναι ένα παραμυθικό στοιχείο (και προσωποποίηση) και ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο στα δημοτικά τραγούδια. Τραγική ειρωνεία Ο αναγνώστης γνωρίζει την τύχη της Λυγερής ενώ η ίδια η ηρωίδα το αγνοεί. Ειρωνεία (το πουλί, το αηδόνι): Το αηδόνι είναι γνωστό για τη μελωδική του φωνή. Εδώ όμως μπορούμε να πούμε ότι λειτουργεί ειρωνικά, καθώς μεταφέρει με τη μελωδική του φωνή κακό μήνυμα. Εναλλαγή αφήγησης και διαλόγου Η αφήγηση γίνεται σε τρίτο (γ΄) πρόσωπο και είναι μια «αντικειμενική» παρουσίαση των γεγονότων από έναν αφηγητή, που δεν συμμετέχει στα γεγονότα (αφηγηματικό μέρος). Οι διάλογοι είναι σύντομοι και φυσικοί. Δίνουν με ζωντάνια και παραστατικότητα τα έντονα συναισθήματα και τις συγκρούσεις των προσώπων (δραματικό μέρος). Χρόνος O Χρόνος είναι γραμμικός, εξελίσσεται συνέχεια προς τα μπρος – δεν υπάρχουν αναδρομές στο παρελθόν (flashback). Άλλα επιμέρους στοιχεία του ποιήματος. *Αριθμός των μαστόρων Ο μεγάλος αριθμός των μαστόρων δείχνει τη σπουδαιότητα του έργου. *Μέγα λίθο Ο πρωτομάστορας ρίχνει μέγα λίθο για να επισπεύσει το μαρτύριο της αγαπημένης του. Παράλληλες αναγνώσεις Η θυσία της Λυγερής-η θυσία της Ιφιγένειας-η θυσία του Ισαάκ.