Δευτέρα 22 Οκτωβρίου 2012

ΔΕΙΓΜΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗΣ ΓΡΑΦΗΣ «ΤΟΥ ΓΙΟΦΥΡΙΟΥ ΤΗΣ ΑΡΤΑΣ» Οι μαθητές της Γ΄Γυμνασίου κάνουν τη δική τους παρέμβαση και γράφουν τη δική τους παραλλαγή, δίνοντας έτσι τη δική τους εκδοχή και ένα διαφορετικό τέλος στο γνωστό δημοτικό τραγούδι. Αξιόλογη είναι η προσπάθεια του μαθητή Αριστείδη Γεωργίου: Ένας πιχάει με το μυστρί κι άλλος με τον ασβέστη και ξάφνου ακούστει ξέφρενη και δυνατή φωνούλα, απ’ το γιοφύρι έβγαινε απ’ το γιοφύρι εμίλα. Γυρνάνε όλοι οι μάστοροι κι όλοι οι μαθητάδες, γυρνά κι ο πρωτομάστορας και μπρος του αντικρύζει τη δόλια του την πεθερά , της λυγερής τη μάνα. Φωνούλα βγάζει η πεθερά και λέει στους μαστόρους: Θέλω να ιδώ την κόρη μου, για λίγο να μιλήσω και δίνω υπόσχεση σ’ εσάς πως θα τη φέρω πίσω. Μαύρο κοράκι ελάλησε, μαύρο κοράκι λέει: Μάνα μίλα στην κόρη σου και γρήγορα να φύγεις, γιοφύρι θα στηρίξει αυτή κι εσύ μόνη θα μείνεις με το μικρότερό σου γιο το χρόνο να περνάτε. Αν δεν ακούσεις μάνα αυτά, τότε και γιο σου παίρνω. Κι οι μάστοροι εβγάλανε την κόρη απ’ το γιοφύρι . Αυτή κλαμένη ήτανε και στη μανούλα τρέχει. Ανοίγει η μάνα αγκαλιά και μέσα την εβάζει. «Μην κλαις κορούλα μου γλυκιά και γω θε να σε σώσω. Σχέδιο εκατάστρωσα στο δόλιο το μυαλό μου, κρυφά το’ πα στο μάστορα κι αυτός θα σε βοηθήσει». Μάνα και κόρη τά’ πανε, το σχέδιο ξεκινάει. Η λυγερή όλο καρδιά προς το γιοφύρι πάει κι η μάνα από μακριά την εχαιρετάει. Κι η λυγερή κατέβαινε στου γιογυριού τα σκότη, γύρναε και εκοίταζε το μάστορα στα μάτια. Τότε κι εκείνος έριξε σκοινί να την επιάσει και γρήγορα με κ΄νηση τον κόρακα γκρεμίζει. Ξαφνιάστηκε ο κόρακας, μες στο σκοτάδι πέφτει κι αμέσως δίνεται εντολή το χτίσιμο ν’ αρχίσει. Αγκάθι τότε τσίμπησε της λυγερής το χέρι, πέφτουν σταγόνες στης πέτρας το γιοφύρι. Κι η λυγερή χαμογελά που εγνώρισε τη λευτεριά. Λίγες σταγόνες έδωσε στο μαύρο το κοράκι, Που χτίστηκε αυτό, για εκείνη στης Άρτας το γιοφύρι. Τότε ο κόρακας λαλεί και μια κατάρα δίνει: «Γιοφύρι εστεριώσατε με πονηριά μεγάλη, κι εγλίτωσε η λυγερή από το μαύρο Άδη» Δεν πρόλαβε όμως το δύστυχο πουλί να αποσώσει, ξεψύχησε, κι η λυγερή , πρόλαβε να γλιτώσει! Κατάρα δεν ακούστηκε, κατάρα δεν εδόθη Κι έτσι της Άρτας το γιοφύρι εστερεώθη!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου